Het winnende preirecept

Prei taart
nodig: laag bakblik, bakpapier, steunvulling zoals b.v gedroogde bonen, pakje bladerdeeg, 20 kleine en dunne preitjes (anders stoneleeks), 2 - 3 pakjes roomkaas, 2- 3 eetlepels verse geraspte mierikswortel of uit een tube; de biologische mierikswortel, 4 eetlepels ongezouten zeer goede kwaliteit pistache noten.
Zet de oven aan op 200 C. Laat het bladerdeeg ontdooien. Vet een laag groot bakblik in en druk de plakjes bladerdeeg goed aan elkaar, prik er enkele gaatjes in. Leg een vel bakpapier op het bladerdeeg en vul dit op met een steunvulling van b.v. gedroogde bonen. Zet het bakblik 20 minuten in de oven. Meng ondertussen de roomkaas met de geraspte mierikswortel. Maak de hele preien schoon. Snijd de preitjes op gelijke hoogte af, laat er 4 a 5 cm groen aanzitten.
Na 20 minuten haal je het bakblik met de bonen uit de oven en verwijder je het bakpapier, zet het blik met de bladerdeeg bodem terug in de oven, 5 a 10 minuten totdat de bodem goudgeel en knapperig gebakken is.
Laat de bodem afkoelen. Als deze afgekoeld is, besmeer je deze royaal met roomkaas met mierikswortel. Zet water op voor de prei, als het water kookt doe je de preitjes in de pan en kook je ze ongeveer 4 minuten. Ze moeten gaar worden, maar met een 'bite'. Spoel de preitjes daarna kort af onder koud water. Droog de lauwe preitjes goed af en leg ze met wat ruimte er tussen, keurig en gelijk naast elkaar. Maal er eventueel nog wat verse zwarte peper boven en bestrooi met pistache noten.
Deze taart is een geweldige basis voor veel meer heerlijk beleg, maar met prei steel je echt de show. Als ik deze taart weer maak, zal ik de foto er bij zetten.
Met dank aan de twitter jury van het prei recept op de landelijke prei dag 2010.

Green tomatoes

Gek op tomaten ben ik, en dan van die zoete sappige die rood zijn geworden onder de, liefst Mediterrane, zon. Maar ja, het is hier geen Zuid Frankrijk en daar had ik aan moeten denken toen ik dure zaadjes bestelde van bijzondere tomaten rassen. Eerst was daar dan die koude lange winter, de tomaten plantjes van de buurvrouw in de eerste voorjaarszon hielden geen stand. Midden mei heb ik mijn kostbare tomaten zaadjes aan de aarde toevertrouwd. Tere kiemen kwamen tevoorschijn en werden lomp omgespit door onze jonge hond die over het hekje was gesprongen. Nu lag alles door elkaar, maar ik wist nog veel plantjes te redden en verplantte ze maar willekeurig hier en daar in de hoop dat het nog wat zou worden. Langzamer zeker werden de planten groter en zag ik zelfs tomaten. Het regende en het regende en er was maar weinig zon. Het kleine beetje zon wist net de kleinste hartvormige mini tomaatjes rood te kleuren maar de andere tomaten weigeren een andere kleur dan groen aan te nemen.
Toch kan je met groene tomaten echt wel iets doen. "Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop cafe" was een favoriete film van mij toen ik jong was. De film is een familie epos over sterke vrouwen. 'The Whistle Stop cafe' bestaat echt en ook 'fried green tomatoes' kan je er nog steeds eten. Ik zou de film nog een keer willen zien, maar eerst richt ik mij op mijn eigen 'green tomatoes'.
'Fried Green Tomatoes' recept
3 medium grote stevige groene tomaten/70 g bloem/125 ml melk/2 geklopte eieren/ 90 g paneermeel/125 ml olijfolie/peper/zout
Snijd de tomaten in plakken van 1 cm. Bestrooi met peper en zout. Laat ze 15 minuten rusten. Voeg de bloem, melk, geklopte eieren en paneermeel in vier verschillende diepe borden.
Verhit wat olijfolie in een koekenpan. Dip de tomaten plakjes eerst in de melk, dan de bloem, dan de eieren en dan paneermeel. Bak bruin aan beide kanten en voeg meer olijfolie toe voor meer tomaten plakjes. Bestrooi met peper en zout en eet warm.

Onderweg

De geur van druk-inkt en patat met uitjes dringt door in mijn neusgaten, een jong meisje naast mij zit de Metro te lezen. Ik kan de geuren eerst niet plaatsen en staar voor mij uit naar het voorbij flitsende landschap. Vage flarden van gesprekken over herfststukjes op glazen tafels en wel of niet halen van het rijbewijs, pik ik op.
Het duurt erg lang deze reis, en wat begon met het ene dialect gaat over in andere spreektalen.
In totaal ben ik vier uur onderweg geweest voor een drie uur durend seminar over verantwoord cateren. Toch was het een goede keuze om met de trein te reizen, hierdoor kon ik wat lezen, schrijven en mijmeren. Maar op gegeven moment was ik er klaar mee. Automatisch keerde mijn gedachten naar eten, wat te eten vanavond? Wat te doen met de sajoer balletjes die ik over had. Zou ik ze gaan frituren? O, ja ik heb ook nog spinazie over, een salade denk ik. En ineens krijg ik zin in een stukje vis. Ja, dat gaat het worden. Het duurt nu nog maar 20 minuten, gelijk door lopen naar de visboer en dan in mijn oude auto het laatste stukje naar huis. Ik ben vandaag best wel verantwoord bezig geweest.

undergroundboerenmarkt

Er zijn al vele verslagen verschenen op diverse blogs. Als participant van de eerste underground boerenmarkt, en blogger kon ik dus niet achter blijven. Helemaal niet nadat ik mij gisteren in discussies had geworpen op het foodlog die voornamelijk gingen over ondergronds of bovengronds, boeren en stedelingen, worstjes en pissenlits (verzinsel Klootwijk).

Mijn kinderen hadden verwacht dat het een sinestere markt zou zijn in een donkere parkeergarage, onder de grond dus. Mijn man dacht dat je je met een geheime code moest melden bij de deur, dat was trouwens ook geinig geweest. In ieder geval prikkelde het underground gebeuren al genoeg.

De locatie was prachtig op de tweede verdieping van een oud verzekerings gebouw, en geheel downtown zoals beloofd. Een grote lichte ruimte met spannende schilderijen. Wij kozen ervoor om met onze tafel vol WestFriese lekkernijen voor 'de madonna with the big boobies' te gaan staan. Omdat we er vroeg bij waren hadden wij ruime keuze in de plek.

Zo ging het ook met de eerste bezoekers van de markt, wie het eerst komt, wie het eerst ...

Na enkele uren waren een aantal van ons al uitverkocht. Heel goed natuurlijk, maar jammer voor de andere participanten die nog wat hadden willen kopen of ruilen bij collega's. En de laatkomers hadden helemaal dikke pech, dat resulteerde hier en daar in wat sneue foto's op het Internet.

De Bonte Tafel had er een bonte boeren tafel van gemaakt, er werd veel verkocht en gefotografeerd. Ik ben benieuwd naar het stukje in het Parool aankomend weekend in PS, met of zonder foto's?

Het was dan misschien niet een echte boerenmarkt, wel een erg leuke, originele, hippe, gevarieerde en lekkere markt ; voor en door foodies. Echte boeren markten zijn er al, maar een undergroundboerenmarkt in Amsterdam niet, so what's in one word (Foodlog!).

We wachten op de volgende onder of bovengrondse food bijeenkomst, ondertussen twitteren de foodies er weer op los.

p.s Via twitter werd ik er opgewezen dat pissenlits Frans is wat dandelion in het Engels is, en in het Nederlands is het molsla. Zie ook reactie!

De appeltjes van mijn buurman

Mijn eerste foto ge-upload! Ik vind het een gedoe om het wiel weer uit te vinden. Alles lezen en uitzoeken, het kost zoveel tijd. Maar ik vind het wel belangrijk, en leuk als het lukt.

Nu nog al die foto's van mijn diverse camera's plukken en in de pc zetten. Het ging eerst allemaal redelijk makkelijk, maar dan gaat er een printer kapot en kan je een verklein -kaartje niet meer vinden, jasses. Ik heb een vreselijke hekel aan al die uitzoekerij.

Wel blij dat ik in ieder geval deze appeltjes op mijn blog heb kunnen zetten.

Appeltjes van mijn buurman. Ik heb vele jaren bij deze buurman, enkele weken in september, de appeltjes en peren geplukt. Het begon altijd eerst met de pruimen, die ik zelf ook heb, dan de peren waar zijn hele tuin van vol stond en als laatste de appeltjes. Mijn buurman had nog een ouderwetse fruittuin met stokoude bomen en rassen en als het mooi weer was stond je met je kop in de bladeren en de vlinders dansten om je hoofd. Ondertussen het trage geroddel van de gepensioneerde mannen en gekwek van de dames. Met een groepje van acht plukkers werkten we naar elkaar toe, weer of geen weer. Een ochtend plukken vond ik leuk, maar wel genoeg want het weer was meestal 'zuinig' zoals ze hier zeggen, zwaar waardeloos dus.

Mijn buurman heeft vorig jaar zijn boomgaard verkocht, zijn oude bomen gaan om. Ik ben blij dat ik 'de pluk' heb meegemaakt. Mijn buurman heeft nu nog maar enkele appeltjes voor de verkoop, waarschijnlijk het laatste jaar dat hij fruit verkoopt. Gelukkig heb ik nog een andere buurman, die ook appels en peren verkoopt. Het is allemaal wat moderner bij deze buurman, die ook jonger is. Goed dat het allemaal doorgaat.

En hier en daar worden er nog oude fruitrassen gekoesterd.

curry uit trinidad

Dit weekend heb ik 'de curry bijbel' van Madhur Jaffrey van een kookvriendin geleend.
Gek op curry's ben ik, waarschijnlijk doordat ik een jaar in Engeland heb gewoond en regelmatig voor "a curry" ging. Iets dat de in Nederland wonende Engelsman/vrouw flink mist, behalve als ze in Amsterdam wonen. Ik dacht dat een curry vooral een Indiaas of Pakistaans gerecht was maar er zijn curry's uit Maleisie, Singapore, Indonesie (denk aan rendag!), Zuid Afrika, Japan, UK, VS en Trinidad dus..
Het recept van een rundvlees curry uit Trinidad, met eigen aanpassing:
Pureer in blender: 2 rode uien, 2 grote tenen knoflook, 2 bosuitjes (wit), 2 eetl peterselie, 3 eetl koriander, 1 rode peper (best heet hoor!), 1 theelepel gedroogde tijm, 1 theelepel citroengraspoeder of gemberpoeder, 1theel zout, versgemalen peper.
Snijd 500 g runderlappen in stukjes en meng met bovenstaande marinade. Zet 3 uur afgedekt in de koelkast.
Verhit rice-bran olie in diepe braadpan, pers er 3 teentjes knoflook boven uit en roerbak tot de knoflook begint te kleuren. Meng er 1 eetlepel kerrie doorheen en roerbak mee. Voeg het vlees met marinade toe en verhit al roerend. Voeg 1 theel zout, 700 ml runderbouillon, 1 theel gemalen geroosterd komijnzaad en 1 flinke theel garam masala toe. Roer alles goed door, breng aan de kook en laat op heel laag vuur met deksel 90 minuten sudderen.
Het rode pepertje leek mij niet veel, maar bleek toch behoorlijk pittig te zijn, misschien iets teveel voor kinderen.
Lekker met parboiled rijst, boontjes en komkommer, om te blussen....

Timballo pollo alla Desiree

Do you know the movie: The Big Night, about two desperate Italian brothers who own a restaurant in the US? They cook a wonderfull diner in honour of their special quest, a famous singer... They also make this enormous timballo. What a great movie!!
Well, I did not make the same timballo but I will try to bake it in a large bowl. Hopefully it will come out right. If so, I will publice a photo later, if not I have to try again.
The recipe:
4 filets of chicken
1 spoon of dried thyme
salt & peper
1 leek, small rings
1 yellow, 1 green, 1 red pepper, small cubes
1 small zucchini, small cubes
1 onion shredded, 2 cloves of garlic
2 tablespoons of red wine vinigar
1 tablespoon cane sugar
2 tablespoons tomato puree
1 tablespoon Italian mixed herbs
400 g maccharoni
2 mozzarella
2 large tablespoons grated cheese
butter, breadcrumbs, olive oil
Take a large bowl that can handle high temperatures in the oven. Grease it with butter and layer it thinly with breadcrumbs. Grind the chicken in a kitchenmachine with thyme, salt, pepper.
Boil the maccharoni. Heat olive oil in a large baking pan and fry onion, garlic and minced chicken. Add the rest of the vegetables and let bake while stiring. Add tomato puree, Italian herbs, sugar and vinigar and stirr through. Let it it simmer for 10 minutes, while stirring . Taste, add salt and pepper if you like and let it cool. When cooled mix in the mozzarella in cubes and grated cheese. Put it all in the large oven bowl, finish with some breadcrumbs. 40 minutes at 180C. Now the most exciting part: the timballo has to come out of the bowl like a 'cake'.
You can also use Italian sausages , but being not in Italy, and not liking most of the sausages overhere I decided on chicken. You can also try more tomatoes, or mushrooms, or anything else you like (veggies), make it big feast!

bier of koffie

Wordt vervolg had ik beloofd in het laatste blog, dus wil ik het nog even hebben over het koffie gebruik in Westfriesland. Iedereen is inmiddels wel bekend met het drankmisbruik in deze streek, dat inderdaad nogal schrijnend is. Maar brave burgers en kroegen zijn de strijd aangegaan om eventuele attracties eerder te laten beginnen en de kroegen laten vanaf 1.00 uur niemand meer binnen. Ik vraag mij af of dat het indrinken stopt, als ze willen coma zuipen doen ze dat toch wel. Er zijn verschillende mensen 'op' het dorp die hun veertienjarige een biertje of breezer geven. "Ach, het is kermis", wordt dan gezegd. Eerst de ouders heropvoeden dan de kinderen aanpakken. Als er op school wordt gezegd dat drinken slecht is en dat de ouders de kinderen toch drank geven, wat heeft het dan voor nut.
Was het maar bij koffie gebleven.
Als er geen alcohol wordt geschonken is het wel koffie, de hele dag door. Op het moment dat ik dan wel aan een borrel toe ben, krijgen we weer koffie, "mooi anzitten". Ieder feestje begint en eindigt hier met koffie, maakt niet uit hoe laat het is. Daar tussen in wordt flink gezopen, nooit een leeg glas is hier het motto. Met al die alcohol vanaf de eerste koffie, kan je die laatste kofiie beter laten zitten. Maar het is duidelijk, het feest is voorbij.
Meestal krijg je bij de eerste koffie ronde er ook nog een gigantisch stuk slagroomtaart bij. Ik maak het mee dat er voor een kookworkshop nog koffie en flink taart op tafel komt. Doet men dit in Brabant ook? Misschien zal ik aan enkele gebruiken op het platteland nooit wennen, zelfs niet na bijna tien jaar. Gelukkig maakt de natuur veel goed. Een leuk gebruik hier is het plukken, daar vertel ik later nog wel eens over. Nu eerst maar een kopje koffie.

over oppetjes

Het is Lente maar de wind guurt om het huis, als je een 'oppetje' kan vinden mag je blij zijn. 'Oppetje' is Westfries voor een plekje in de zon en uit de wind. Toen ik hier net kwam wonen, vers uit Amsterdam, kon ik het Westfries, dat door de oudere dames werd gesproken in de supermarketen, niet verstaan. Je hoort het nu minder, of ik ben er aan gewend en begrijp het gewoon. Echt mooi is het niet, maar het heeft wel iets zangerigs dat mij aanspreekt.

Enkele jaren geleden heb ik een Westfriese tapas gegeven voor de jonge (nou ja, jong?!) agrarische vrouwen Vereniging, voorheen Plattelandsvrouwen. Niet in het Westfries, maar de hapjes waren aangepast aan de streek zoals een Opperdoesje met IJsselmeer paling die je nu haast niet meer kan krijgen. Toen ik hier kwam wonen was hier zelfs nog een kantklos school, die is verdwenen net zoals het postkantoortje en de bank. Kantklos cursussen worden nog wel gegeven en je kan ook bij de fanfare of de dansvereniging, dan moet je trouwens wel in klederdracht.

De vereniging is de manier om Westfries te leren en goed te integreren. Integreren is niet alleen een issue in de stad maar ook op het platteland word je meer gewaardeerd als je mengt onder de plaatselijke omgeving.

En ieder dorp heeft een eigen toneel vereniging. Daar leerde ik over het 'oppetje' en andere worden zoals 'prieken', dat is morsen. Een toneel voorstelling in de plaatselijk kroeg is het hoogtepunt van een dorps gebeuren, daarom heb ik mij ook eens aan een paar rolletjes gewaagd.

Heel veel lol was de beloning. De laatse paar jaar heb ik niet gespeeld, ik had het te druk met koken. Maar ik besef mij ineens dat de kinderen straks op de Middelbare School zitten en wie spreek ik dan nog in het dorp....al is het maar om mijn Westfries op te halen, ahum.

Wordt vervolgd.

Paas Choc

Eerlijk gezegd ben ik niet zo'n Paashaas. Het lijkt alsof we net Kerst achter de rug hebben en dan moeten we met z'n allen gelijk weer aan de Paasstol die enkele maanden geleden nog Kerststol heette. En dan al die kilo's (foute) chocolade. Voor gewone chocolade hoef je mij niet meer wakker te maken. Ja, wat chocolade betreft ben ik een snob en kom er alleen nog uit voor de bijzondere chocolade maaksels van een echte chocolatier. Het liefst een kleine ambachtelijke chocolatier, een vakman of vrouw die hemelse chocolade schepsels creeert die er uit zien als pure kunststukjes. Ik hoef maar vijf geweldige bonbons. Ik ben helemaal voor delen, maar deze speciaal uitgekozen mini cadeautjes deel ik met niemand. Dit doe ik veel te weinig en dat komt omdat er eigenlijk niet veel hele speciale chocolatiers zijn. Waarschijnlijk maar goed ook, anders zou mijn 'waistline' in de gevarenzone komen. Ga je met Pasen naar Brussel:www.marychoc.com
Parijs:www.patrickroger.com Londen:www.williamcurley.co.uk
Maar ook in Nederland hebben we http://www.chocolateriepierre.nl/ in Hillegom.
Hillegom ligt in de bollenstreek, dus ga je straks tulpen kijken rijd dan even langs Pierre voor een cadeautje aan jezelf, of voor anderen die goede chocolade weten te waarderen.

komkommers en salie

Eindelijk is de Lente dan gearriveerd, volgens de tuinders in mijn omgeving loopt de natuur wat achter, maar dat wordt zo weer ingehaald. Een paar dagen zon en de narcissen schieten de grond uit. Ik zie nu al de rijen in de velden waar straks de tulpen staan te kleuren. Ik kan niet wachten, zo'n Hollands tapijt tegen de achtergrond van een kerkje en een molen. De grond van bijna de hele moestuin is onkruid vrij gemaakt en omgespit, maar na enkele dagen zie ik al weer grassprieten te voorschijn komen. Onze jonge hond vindt het bere interessant wat ik daar toch aan het doen ben met de aarde en wil helpen schoffelen met z'n poten, dat ik natuurlijk geen goed idee vind. Als ze nou maar begrijpt dat de moestuin niet voor honden is, hopelijk communiceert de andere oudere hond dit, maar ik heb er een hard hoofd in. Dus ik zal na het zaai werk weer kris kras touw moeten spannen. Vorig jaar had ik werkelijk hele vreemdvormige komkommers, doordat er toch een hond over de jonge plantje was gelopen. Ik ben er ook achter gekomen dat ik meer een planter ben van wat er boven de grond groeit dan wat er in groeit. Die klei grond aan het IJsselmeer is zo taai, dat wortels haast niet goed schoon te krijgen zijn. Maar ach, een miniskuul zandkorreltje hoort ook wel weer bij groente uit eigen tuin. Als je maar niet op krakende sla zit te kauwen. De perenbomen zijn ook al gesnoeid, maar er blijft nog genoeg te doen. Ik moet nog zo'n zes pruimenbomen snoeien en mij over de kruidentuin ontfermen. Afgelopen week ontdekte ik dat de salie struik de strenge winter niet heeft overleefd.
Voor het gerecht Saltimbocca alla Romana liep ik de tuin in om wat salie te knippen maar zag een heel zielig verhard en verlept struikje. Ik kon er nog net wat tuingedroogde salie van plukken
Ik ga snel weer salie plantje kopen, gelukkig groeit salie erg snel en heb je er het hele jaar plezier van. Net zoals tijm en rozemarijn. Hoe meer kruiden in de tuin hoe beter, maar er zijn soorten die er niet (meer) in komen, als je ze er al uit hebt gekregen, zoals citroenmelisse, wat een woekeraar. Dus bezint, met zaaien/planten, eer gij begint.

raw & vegan

Ik ben nog steeds druk aan het twitteren dus vergeet ik dit blog weer...
Daarnaast wordt het ook tijd om mijn site en dit blog op te vrolijken en hipper te maken. Ik ben nog maar een beginner wat betreft de nieuwe technologie. Ik ben zo iemand die niet houd van allerlei handleidingen, maar ik geloof dat ik twitter nu door heb, nu alle verbindingen en handigheden nog.
Anyway, ik ben de laatste tijd zoveel leuke sites tegen gekomen dat ik inzie dat mijn site al wat aan het verouderen is, en dat wil toch niemand?! Ik wil ook niet verouderen, ik wil natuurlijk wel heeeel oud worden maar wel met een leuke snoet en goed gezond lichaam. Dus wordt het tijd om er weer supergezond tegenaan te gaan. Dat gaat dan wel gebeuren na de voorjaarsvakantie die ik met man en kinderen in Denemarken zal doorbrengen. Trouwens wel een gezonde vakantie, veel wandelen en zwemmen en natuurlijk ook gezond en lekker eten...maar het kan best zijn dat ik een enkele knakworst niet af zal slaan. Ik ben aan het voorbereiden want na de voorjaarsvakantie wordt het grote schoonmaak voor de lichamen.
's Ochtends beginnen we dan raw met een groente en fruit smoothie.
Voor lunch een salade en als avondeten een vegetarisch gerecht.
Zo ik heb het gezegd en dan moet ik ook doen. Ik houd jullie straks wel op de hoogte, gelijk een stok achter de deur.
zie www.debontetafel.nl recepten voor een vegetarische pasta

bloggen en twitteren

Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb achtergelaten, ik heb mij wel geheel op het twitteren gestort. Ook bleek ik in mijn site een foutje naar dit blog adres te hebben gekopieerd, niet zo handig. Maar we gaan nu alles combineren; mijn website met recepten, twitteren voor nieuws en 'kreten', en deze blog voor de wat langere verhalen.
Onze pup is inmiddels 5 maanden, van een baby naar een puber. De kinderen puberen ook, zou je af en toe ook wel in de bench willen stoppen, nee hoor...gewoon tot 10 tellen en aan die kinderhersentjes denken die geheel in de war zijn. Afijn, die hond is een geval apart waar we nog steeds onze handen aan vol hebben. We gaan toch maar weer de bench gebruiken. Na een half uur piepen is ze nu eindelijk naast mij in de bench in slaap gevallen.
Gisteren heb ik snel een heerlijke zuurkool schotel gemaakt. Cees en ik zijn dol op zuurkool, de kinderen iets minder. Alleen de versie met banaan vinden ze ok. Dit zuurkool recept is zonder banaan, maar met mascarpone, kerrie aardappeltjes en varkenskarbonade. Kijk op http://www.debontetafel.nl/ recepten voor het gehele recept.