Green tomatoes

Gek op tomaten ben ik, en dan van die zoete sappige die rood zijn geworden onder de, liefst Mediterrane, zon. Maar ja, het is hier geen Zuid Frankrijk en daar had ik aan moeten denken toen ik dure zaadjes bestelde van bijzondere tomaten rassen. Eerst was daar dan die koude lange winter, de tomaten plantjes van de buurvrouw in de eerste voorjaarszon hielden geen stand. Midden mei heb ik mijn kostbare tomaten zaadjes aan de aarde toevertrouwd. Tere kiemen kwamen tevoorschijn en werden lomp omgespit door onze jonge hond die over het hekje was gesprongen. Nu lag alles door elkaar, maar ik wist nog veel plantjes te redden en verplantte ze maar willekeurig hier en daar in de hoop dat het nog wat zou worden. Langzamer zeker werden de planten groter en zag ik zelfs tomaten. Het regende en het regende en er was maar weinig zon. Het kleine beetje zon wist net de kleinste hartvormige mini tomaatjes rood te kleuren maar de andere tomaten weigeren een andere kleur dan groen aan te nemen.
Toch kan je met groene tomaten echt wel iets doen. "Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop cafe" was een favoriete film van mij toen ik jong was. De film is een familie epos over sterke vrouwen. 'The Whistle Stop cafe' bestaat echt en ook 'fried green tomatoes' kan je er nog steeds eten. Ik zou de film nog een keer willen zien, maar eerst richt ik mij op mijn eigen 'green tomatoes'.
'Fried Green Tomatoes' recept
3 medium grote stevige groene tomaten/70 g bloem/125 ml melk/2 geklopte eieren/ 90 g paneermeel/125 ml olijfolie/peper/zout
Snijd de tomaten in plakken van 1 cm. Bestrooi met peper en zout. Laat ze 15 minuten rusten. Voeg de bloem, melk, geklopte eieren en paneermeel in vier verschillende diepe borden.
Verhit wat olijfolie in een koekenpan. Dip de tomaten plakjes eerst in de melk, dan de bloem, dan de eieren en dan paneermeel. Bak bruin aan beide kanten en voeg meer olijfolie toe voor meer tomaten plakjes. Bestrooi met peper en zout en eet warm.

Onderweg

De geur van druk-inkt en patat met uitjes dringt door in mijn neusgaten, een jong meisje naast mij zit de Metro te lezen. Ik kan de geuren eerst niet plaatsen en staar voor mij uit naar het voorbij flitsende landschap. Vage flarden van gesprekken over herfststukjes op glazen tafels en wel of niet halen van het rijbewijs, pik ik op.
Het duurt erg lang deze reis, en wat begon met het ene dialect gaat over in andere spreektalen.
In totaal ben ik vier uur onderweg geweest voor een drie uur durend seminar over verantwoord cateren. Toch was het een goede keuze om met de trein te reizen, hierdoor kon ik wat lezen, schrijven en mijmeren. Maar op gegeven moment was ik er klaar mee. Automatisch keerde mijn gedachten naar eten, wat te eten vanavond? Wat te doen met de sajoer balletjes die ik over had. Zou ik ze gaan frituren? O, ja ik heb ook nog spinazie over, een salade denk ik. En ineens krijg ik zin in een stukje vis. Ja, dat gaat het worden. Het duurt nu nog maar 20 minuten, gelijk door lopen naar de visboer en dan in mijn oude auto het laatste stukje naar huis. Ik ben vandaag best wel verantwoord bezig geweest.