undergroundboerenmarkt

Er zijn al vele verslagen verschenen op diverse blogs. Als participant van de eerste underground boerenmarkt, en blogger kon ik dus niet achter blijven. Helemaal niet nadat ik mij gisteren in discussies had geworpen op het foodlog die voornamelijk gingen over ondergronds of bovengronds, boeren en stedelingen, worstjes en pissenlits (verzinsel Klootwijk).

Mijn kinderen hadden verwacht dat het een sinestere markt zou zijn in een donkere parkeergarage, onder de grond dus. Mijn man dacht dat je je met een geheime code moest melden bij de deur, dat was trouwens ook geinig geweest. In ieder geval prikkelde het underground gebeuren al genoeg.

De locatie was prachtig op de tweede verdieping van een oud verzekerings gebouw, en geheel downtown zoals beloofd. Een grote lichte ruimte met spannende schilderijen. Wij kozen ervoor om met onze tafel vol WestFriese lekkernijen voor 'de madonna with the big boobies' te gaan staan. Omdat we er vroeg bij waren hadden wij ruime keuze in de plek.

Zo ging het ook met de eerste bezoekers van de markt, wie het eerst komt, wie het eerst ...

Na enkele uren waren een aantal van ons al uitverkocht. Heel goed natuurlijk, maar jammer voor de andere participanten die nog wat hadden willen kopen of ruilen bij collega's. En de laatkomers hadden helemaal dikke pech, dat resulteerde hier en daar in wat sneue foto's op het Internet.

De Bonte Tafel had er een bonte boeren tafel van gemaakt, er werd veel verkocht en gefotografeerd. Ik ben benieuwd naar het stukje in het Parool aankomend weekend in PS, met of zonder foto's?

Het was dan misschien niet een echte boerenmarkt, wel een erg leuke, originele, hippe, gevarieerde en lekkere markt ; voor en door foodies. Echte boeren markten zijn er al, maar een undergroundboerenmarkt in Amsterdam niet, so what's in one word (Foodlog!).

We wachten op de volgende onder of bovengrondse food bijeenkomst, ondertussen twitteren de foodies er weer op los.

p.s Via twitter werd ik er opgewezen dat pissenlits Frans is wat dandelion in het Engels is, en in het Nederlands is het molsla. Zie ook reactie!

De appeltjes van mijn buurman

Mijn eerste foto ge-upload! Ik vind het een gedoe om het wiel weer uit te vinden. Alles lezen en uitzoeken, het kost zoveel tijd. Maar ik vind het wel belangrijk, en leuk als het lukt.

Nu nog al die foto's van mijn diverse camera's plukken en in de pc zetten. Het ging eerst allemaal redelijk makkelijk, maar dan gaat er een printer kapot en kan je een verklein -kaartje niet meer vinden, jasses. Ik heb een vreselijke hekel aan al die uitzoekerij.

Wel blij dat ik in ieder geval deze appeltjes op mijn blog heb kunnen zetten.

Appeltjes van mijn buurman. Ik heb vele jaren bij deze buurman, enkele weken in september, de appeltjes en peren geplukt. Het begon altijd eerst met de pruimen, die ik zelf ook heb, dan de peren waar zijn hele tuin van vol stond en als laatste de appeltjes. Mijn buurman had nog een ouderwetse fruittuin met stokoude bomen en rassen en als het mooi weer was stond je met je kop in de bladeren en de vlinders dansten om je hoofd. Ondertussen het trage geroddel van de gepensioneerde mannen en gekwek van de dames. Met een groepje van acht plukkers werkten we naar elkaar toe, weer of geen weer. Een ochtend plukken vond ik leuk, maar wel genoeg want het weer was meestal 'zuinig' zoals ze hier zeggen, zwaar waardeloos dus.

Mijn buurman heeft vorig jaar zijn boomgaard verkocht, zijn oude bomen gaan om. Ik ben blij dat ik 'de pluk' heb meegemaakt. Mijn buurman heeft nu nog maar enkele appeltjes voor de verkoop, waarschijnlijk het laatste jaar dat hij fruit verkoopt. Gelukkig heb ik nog een andere buurman, die ook appels en peren verkoopt. Het is allemaal wat moderner bij deze buurman, die ook jonger is. Goed dat het allemaal doorgaat.

En hier en daar worden er nog oude fruitrassen gekoesterd.