Foodblog met ervaringen en recepten van een kookschool eigenaar.
Desiree is chef, keukendocent, schrijver ( "Koken is een eitje" 2012), eigenaar van De Bonte Tafel; culinaire producties en bestuurslid SlowFood WestFriesland. De Bonte Tafel geeft sinds 2005 kookworkshops, verzorgt catering, organiseert culinaire evenementen, culinaire educatie, excursies en veel meer...

woensdag 25 januari 2012

Mannen & BBQ

Het is niet voor het eerst dat er over wordt geschreven. Via twitter viel mijn oog op de "Robuuste buitenfuif van de Elle Eten mannen". Fikkie stoken, wandelen, bbq-en en stevige kost in de vorm van braadstukken en worsten.
Grote stukken mooi en eerlijk vlees die uit de oven rollen of van de bbq afkomen. Mannen, vlees en vuur. Het is een oergevoel dat er niet makkelijk uitgaat. Maar dat hoeft ook helemaal niet, want er zijn heel wat dames die wel van stoere mannen houden. Op de paddenstoelen-hunt van Casa Foresta, waar ik afgelopen najaar met veel plezier aan heb deel genomen, was er een dame niet weg te slaan van Edwin. Zij zag het wel zitten, deze bosman die ook nog lekker kan koken. Het was zeer vermakelijk voor iedereen, ook voor Edwin, die dit soort aandacht waarschijnlijk wel gewend is.

Bij mijn SlowFood WestFriesland clubje ben ik de enige dame in het dagelijks bestuur en hier houden de mannen ook van flinke braadstukken. Afgelopen maandag, het was nog wel 'meatless monday', had een ander bestuurslid een groot varkensrib van Helder Varken in de oven gebraden (zie foto). Een andere man, tevens kok, sneed het apparaat aan en ik mocht het verdelen. Zo zien de mannen het, ik vind het wel grappig, en ik mocht ze proberen te imponeren met een dessert. "Wil jij het dessert doen?"
In de kookwereld willen de mannen graag imponeren. Ik pas mij aan, in welke kook situatie dan ook, toch waag ik mij af en toe aan groot geschut, zoals met Kerst; een gevogelte van rond de 15 kg.
Het dessert voor de SlowFood mannen werd sinaasappel plaatkoek met sinaasappel panna cotta van clotted cream en geroosterde gekruide zoete walnoten, een stoer winter dessert dat in de smaak viel.
Als je van eten, koken, natuur, sfeer en stoere mannen houd, en van een goede bbq, zou ik zeggen: go for it!
Ik moet zelf die dag een high tea catering verzorgen.
www.elleeten.nl



dinsdag 24 januari 2012

Vintage

Vintage is een verzamel naam voor alles wat oud is? Niet geheel waar, vintage is veel meer. Vintage brengt een gevoel van verlangen naar vervlogen tijden, een gevoel van nostalgie dat je terug kan vinden in oude spullen, zoals een prachtig theeservies uit de jaren '30, een oldtimer uit de jaren '60, een jurkje uit de jaren '50, en zo kan ik nog wel doorgaan. Het is nooit tweedehands muk of rommel, maar het zijn hoogwaardige kwaliteits producten gemaakt in een tijdperk zonder computer. Ook vintage food is in opkomst. Iedereen verstaat hier misschien iets anders over, daarom een korte uitleg over hoe ik vintage food zie. Vintage food is eigenlijk een beetje heimwee eten, het kan dus eten zijn dat voor iedereen een ander maar wel vaak nostalgisch gevoel geeft. Het zijn ook klassieke gerechten, klassiek en ambachtelijk bereid. Op de hotelschool leerde ik lang geleden bijvoorbeeld het flamberen van gerechten en het fileren van vis aan tafel. Waar zie je nog zoiets? Misschien in een enkel ouderwets restaurantje in Frankrijk waar je blij bent dat je het hebt gevonden en eigenlijk niet wilt delen omdat je bang bent dat als het daar te druk wordt, men ook over gaat op de magnetron. SlowFood promoot ambachtelijke en eerlijke voeding en vintage food is daardoor gedeeltelijk ook slowfood.
Maar vintage food kan ook een blik perziken zijn of fel gekleurde gelatine pudding. Minder slowfood dus, maar het is ook een beetje wat je er verder mee doet. Een enkele keer een blik open rukken lijkt niet zo'n ramp. Toch stuitte Delia Smith op veel kritiek toen ze begon te beweren dat een potje en een blik niet zo erg waren. Uit haar mond was het blasfemie, en enigszins rampzalig voor haar imago. Maar wat dacht je van een prachtige met eetbare rozen gemaakte rode gelatine pudding, lijkt prachtig vintage handwerk. Nu gebruiken we dan wel gelatine zonder kunstmatige kleurstoffen. Dat noemen we dan retro, ideeën van vroeger ombuigen naar de goede kanten van onze tijd, hippe en gezondere aanpassingen dus. Ooit at men veel vaker potjes en blikjes, maar ook nog steeds veel vers. Hamburgerketens, E- nummers, wereld pakjes vol zout waren er niet en obesitas kwam niet vaak voor. Het klink sprookjesachtig. Vroeger was niet alles beter, maar heel veel dingen ook wel, en ik zal wel een oude muts zijn dat ik soms terug verlang naar gewoon, lekker en simpel, maar wel mooi...vintage dus.