Vintage

Vintage is een verzamel naam voor alles wat oud is? Niet geheel waar, vintage is veel meer. Vintage brengt een gevoel van verlangen naar vervlogen tijden, een gevoel van nostalgie dat je terug kan vinden in oude spullen, zoals een prachtig theeservies uit de jaren '30, een oldtimer uit de jaren '60, een jurkje uit de jaren '50, en zo kan ik nog wel doorgaan. Het is nooit tweedehands muk of rommel, maar het zijn hoogwaardige kwaliteits producten gemaakt in een tijdperk zonder computer. Ook vintage food is in opkomst. Iedereen verstaat hier misschien iets anders over, daarom een korte uitleg over hoe ik vintage food zie. Vintage food is eigenlijk een beetje heimwee eten, het kan dus eten zijn dat voor iedereen een ander maar wel vaak nostalgisch gevoel geeft. Het zijn ook klassieke gerechten, klassiek en ambachtelijk bereid. Op de hotelschool leerde ik lang geleden bijvoorbeeld het flamberen van gerechten en het fileren van vis aan tafel. Waar zie je nog zoiets? Misschien in een enkel ouderwets restaurantje in Frankrijk waar je blij bent dat je het hebt gevonden en eigenlijk niet wilt delen omdat je bang bent dat als het daar te druk wordt, men ook over gaat op de magnetron. SlowFood promoot ambachtelijke en eerlijke voeding en vintage food is daardoor gedeeltelijk ook slowfood.

Maar vintage food kan ook een blik perziken zijn of fel gekleurde gelatine pudding. Minder slowfood dus, maar het is ook een beetje wat je er verder mee doet. Een enkele keer een blik open rukken lijkt niet zo'n ramp. Toch stuitte Delia Smith op veel kritiek toen ze begon te beweren dat een potje en een blik niet zo erg waren. Uit haar mond was het blasfemie, en enigszins rampzalig voor haar imago. Maar wat dacht je van een prachtige met eetbare rozen gemaakte rode gelatine pudding, lijkt prachtig vintage handwerk. Nu gebruiken we dan wel gelatine zonder kunstmatige kleurstoffen. Dat noemen we dan retro, ideeën van vroeger ombuigen naar de goede kanten van onze tijd, hippe en gezondere aanpassingen dus. Ooit at men veel vaker potjes en blikjes, maar ook nog steeds veel vers. Hamburgerketens, E- nummers, wereld pakjes vol zout waren er niet en obesitas kwam niet vaak voor. Het klink sprookjesachtig. Vroeger was niet alles beter, maar heel veel dingen ook wel, en ik zal wel een oude muts zijn dat ik soms terug verlang naar gewoon, lekker en simpel, maar wel mooi...vintage dus.